 |
Na tej stronie znajdują się spoilery, które mogą odebrać sporo przyjemności z czytania.
Jesteś pewien, że chcesz tu wejść? |
Niełatwo przeprowadzić rewolucję z taką bandą pijaków.
Tintin i Picarosi to dwudziesty trzeci tom serii Przygody Tintina autorstwa Hergé. Na podstawie komiksu powstał film animowany.
Fabuła[]
Po swoim europejskim tournée Bianka Catasfiore - w towarzystwie eskortujących ją detektywów - wyrusza do Ameryki, gdzie ma dać koncert w opanowanym na nowo przez generała Tapiokę San Theodoros. Dowiadujemy się, że zdetronizowany generał Alcazar jest zmuszony prowadzić partyzantkę wraz ze swoimi oddziałami - Los Picaros.
Zaraz po swoim koncercie, Bianka, Igor Wagner, Irma i policjanci zostają aresztowani pod zarzutem planowania zamachu stanu. Podczas gdy informacja ta bardzo cieszy kapitana, Lakmus jest załamany. Co gorsza, okazuje się, że generał Tapioka oskarżył mieszkańców Księżymłyna o kolaborację w przygotowywaniu zamachu. Do zamku masowo przyjeżdżają żądni sensacji dziennikarze; kapitan częstuje ich whiskey, ku jego zaskoczeniu smakuje mu jednak paskudnie.
Baryłka kontaktuje się z generałem i prowadzi z nim długą wymianę telegramów. Wreszcie, gdy Tapioka oferuje mu listy żelazne i zaprasza do San Theodoros, kapitan postanawia się tam natychmiast wybrać; Tintin radzi mu jednak pozostać w Belgii. Kiedy jednak kapitan zostaje publicznie nazwany przez generała tchórzem, unosi się gniewem i natychmiast wyjeżdża z Lakmusem do Ameryki. Dziennikarz nie jedzie z nimi, uważając, że generał próbuje wciągnąć ich w zasadzkę.
Gdy przyjaciele przelatują nad Tapiokapolis, obserwują nowoczesną metropolię i położone nieopodal niej slumsy, nad którymi górują propagandowe plakaty na cześć Tapioki. W kraju witają ich żołnierze generała - przez chwilę omyłkowo biorą też za Tintina hippisa przyjeżdżającego na rozpoczynający się za kilka dni karnawał - i zabierają ich do luksusowych apartamentów, w których będą mieszkać przez następne tygodnie. Generał jest jednak chwilowo zajęty i nie może się z nimi widzieć.
Kapitan - w odróżnieniu od nadal zbulwersowanego aresztowaniem Bianki profesora - jest początkowo zadowolony, nawet pomimo tego, że alkohol nadal mu nie smakuje. Szybko jednak okazuje się, że nie może tutaj nawet swobodnie wyjść z domu; okna się nie otwierają, budynku pilnują uzbrojeni strażnicy, a bohaterowie nie mogą nawet wyjść swobodnie do miasta. Dochodzi wreszcie do wniosku, że Tintin miał rację, twierdząc, że będą tutaj więźniami.
Do Tapiokapolis przyjeżdża nie kto inny, jak rudzielec we własnej osobie. Pokazuje kapitanowi, że wszędzie wokół znajdują się kamery, mikrofony i lustra weneckie. Obserwujący więźniów Sponsz stwierdza, że numer trzy jest niegłupi, ale i on wpadł w ich ręce. Kilka dni później do apartamentów przybywa służący, w którym Tintin rozpoznaje Pablo - skrytobójcę, który kilka lat temu ocalił mu życie. Pablo przedstawia się jako pomocnik Alcazara i przedstawia bohaterom swój plan: podczas wycieczki na piramidę zwiążą go i zakneblują, po czym uciekną do czekającego już samochodu Picarosów. Sfingują tym samym swoje porwanie przez partyzantów.
Cały plan się powodzi. Drużyna wsiada do samochodu razem z Alcazarem i jedzie do dżungli. Tutaj okazuje się jednak, że Pablo okłamał Alcazara co do wiadomości przekazanej przez bohaterów. Podczas gdy generał nie przejmuje się tą sytuacją, reporter zaczyna się nad tym głęboko zastanawiać i przeczuwać zbliżające się nieszczęście. Dowiadujemy się, że Pablo jest zdrajcą, który miał wciągnąć bohaterów w zasadzkę Tapioki.
Podczas jazdy w pobliżu wybucha granat; Tintin natomiast zauważa snajperów w krzakach i zmusza przemocą generała, by ten skręcił w bok, rozbijając przy tym samochód. Uchodzą z życiem i uciekają na tereny Arumbayów; podczas wędrówki kapitan znajduje butelkę whiskey. Generał wyrywa mu ją z rąk i rzuca w krzaki, skąd ta natychmiast zostaje odrzucona (prosto w Baryłkę) przez... małpki. Okazuje się, że generał Tapioka zrzuca na te tereny butelki z alkoholem, aby pozbyć się zagrożenia ze strony mieszkańców.
Baryłka, pod wpływem uderzenia, traci pamięć. Bohaterowie docierają do wioski, gdzie spotykają starego znajomego - Ridgewella. Ten opowiada dziennikarzowi, że Arumbayowie rozpili się whiskey dostarczaną przez Tapiokę. Lakmus dosypuje tabletki do jedzenia podanego całej wiosce tego samego wieczoru; po posiłku wódz podaje Tintinowi whiskey do toastu. Reporter wypija i... nie jest w stanie przełknąć alkoholu. To samo dzieje się z Ridgewellem i wodzem.
Następnego dnia Sponsz wysyła helikoptery do patrolowania dżungli: kapitan, nadal otępiały, wychodzi na wolną przestrzeń i zostaje zauważony przez jednego ze snajperów. Tintin rzuca się mu na pomoc; udaje się im uniknąć zestrzelenia, a co więcej, Baryłka pod wpływem wstrząsu odzyskuje pamięć. Przyjaciele docierają do obozu partyzantów i zastają Picarosów całkowicie pijanych. Poznają również Peggy Alcazar, nieuprzejmą i dominującą połowicę generała, którą Lakmus jest wyraźnie oczarowany.
Lakmus oznajmia, że wynalazł tabletki, które - rozpuszczone w płynie lub pożywieniu - nadają wstrętny smak alkoholowi. Kapitan był pierwszym obiektem jego testów. Tintin, zainspirowany tym zdarzeniem, obiecuje Alcazarowi, że pomoże mu wyleczyć z nałogu żołnierzy, co profesor zgadza się zrobić z największą przyjemnością. Jednakowoż reporter wymusza na Alcazarze oszczędzenie zarówno cywili, jak i sztabu Tapioki podczas rewolucji. Tego wieczoru Lakmus wsypuje tabletki do jedzenia podawanego oddziałom.
W stolicy odbywa się proces Tajniaka, Jawniaka i Bianki. Obaj detektywi zostają skazani na śmierć przez rozstrzelanie, Bianka - na dożywocie. Do obozowiska przyjeżdża belgijski zespół - Weseli Swawolnicy, którego liderem jest... Serafin Lampion, i który zamierza wziąć udział w wielkim karnawale. Partyzanci wykorzystują okazję i w nocy po długim przyjęciu wykradają stroje Swawolników. W nich po kryjomu przedostają się do Tapiokapolis, gdzie dostają się do rezydencji Tapioki, biorą generała na muszkę i każą mu oddać władzę w ręce Alcazara; ani on, ani Sponsz nie zostają - zgodnie z życzeniem Tintina - rozstrzelani. Pablo zostaje złapany, jednak dziennikarz zwraca mu wolność.
W tym samym czasie Tajniak i Jawniak mają stanąć przed plutonem egzekucyjnym. Bohaterowie ruszają im na pomoc karnawałowym samochodem i przybywają na miejsce, gdy zdesperowani detektywi żegnają się już z życiem. Z więzienia zostają również wyciągnięci Igor, Irma i Bianka, która na widok kapitana rzuca się mu w objęcia.
Bohaterowie, uhonorowani przez generała, wracają do Księżymłyna. Podczas podróży przelatują nad tymi samymi slumsami, nad którymi tym razem górują napisy propagandowe na cześć Alcazara.
Występy[]
- Tintin
- Miluś
- Kapitan Baryłka
- Tryfon Lakmus
- Nestor
- Generał Alcazar (ostatni występ)
- Peggy Alcazar (pierwszy i ostatni występ)
- Ridgewell
- Pablo (ostatni występ)
- Generał Tapioka (pierwszy i ostatni występ we własnej osobie)
- Sponsz
- Bianka Castafiore
- Igor Wagner (w tle)
- Irma (w tle)
- Tajniak i Jawniak
- Serafin Lampion
- Walery Wątróbka
Ciekawostki[]
- W początkowej scenie widać, że Tintin na kasku ma symbol pacyfki, co może symbolizować jego późniejszą niechęć do przeprowadzenia zbrojnej rewolucji.