Hurra! Koniec świata został przełożony na inny termin!
Tajemnicza Gwiazda (fr. L’etoile mystérieuse) to dziesiąty tom serii Przygody Tintina.
Fabuła[]
Wyjątkowo upalnej nocy Tintin dostrzega w gwiazdozbiorze Wielkiej Niedźwiedzicy nieznaną gwiazdę i dzwoni do obserwatorium, by zapytać o przyczyny tego zjawiska. Gdy rozmówca odkłada nagle słuchawkę, a gwiazda staje się coraz większa, dziennikarz postanawia udać się na miejsce osobiście.
W obserwatorium natyka się najpierw na profesora Filipulusa, który ogłasza, że obecne wydarzenia to ka za grzechyra, późniezaś j na profesora Kaliksta, który tłumaczy, że do Ziemi zbliża się ogromny aerolit. Kolizja bolidu z planetą ma doprowadzić do globalnej katastrofy następnego ranka dokładnie o godzinie ósmej dwanaście i trzydzieści sekund.
Zrozpaczony i przerażony Tintin wraca do domu, po drodze uciekając przed szczurami i wpadając na Filipulusa, który na ulicach Brukseli obwołuje się prorokiem i głosi nadchodzącą apokalipsę. O ósmej dwanaście przez miasto przetacza się trzęsienie ziemi... i ustaje równie szybko, jak się zaczęło. Tintin, orientując się, że koniec świata nie nadszedł, uszczęśliwiony udaje się do obserwatorium, gdzie zastaje wściekłego Kaliksta. Jak się okazuje, bolid nie zderzył się z Ziemią, a jedynie ją musnął, tym samym nie powodując kataklizmu, na który liczył astronom. Profesor szybko jednak się pociesza, gdyż ze zdjęcia spektroskopowego wynika, że w bolidzie znajduje się nieznany nauce metal. Kalikst postanawia zorganizować ekspedycję naukową w celu zbadania tkwiących w Morzu Arktycznym resztek aerolitu i prosi Tintina o pomoc.
Niedługo później na pokładzie AURORY wyrusza ekspedycja finansowana przez Europejski Fundusz Badań Naukowych. Jej członkami oprócz grupy naukowców są Tintin, przedstawiciel niezależnej prasy, i Kapitan Baryłka. Jeszcze przed wypłynięciem ktoś podkłada na pokładzie dynamit, gdy zaś okręt ma wypłynąć, okazuje się, że Sao Rico opuściła konkurencyjna wyprawa badawcza na pokładzie PEARY’EGO. Jest ona finansowana przez bogacza Bohlwinkela.
Podczas podróży okręt KENTUCKY STAR próbuje staranować AURORĘ. Tintin i kapitan zaczynają podejrzewać, że to machinacje organizatorów ekspedycji PEARY’EGO. Gdy AURORA dopływa do Islandii, by zaopatrzyć się w paliwo, skorumpowany agent Golden Oil, organizacji sprzedającej w kraju mazut, nakłada na firmę zakaz sprzedaży paliwa AURORZE; problem ten podróżnikom pomaga obejść współpraca z kapitanem Chesterem, starym przyjacielem Baryłki, który akurat przebywa w Islandii i użycza im mazutu przeznaczonego dla własnego statku.
Tydzień później AURORA dociera w okolice aerolitu i odkrywa jego lokalizację. Ekspedycja rusza w pościg za wyprzedzającym ich PEARYM. Gdy ma już dogonić okręt, dociera do nich sygnał SOS wysłany przez statek o nazwie zaczynającej się od VIL, który zderzył się z górą lodową. Bohaterowie decydują się zrezygnować z poszukiwania aerolitu i zamiast tego ruszyć na pomoc uszkodzonemu statkowi. Tintin wysyła depeszę do wszystkich armatorów z prośbą o podanie nazw statków zaczynających się na VIL i informację, który z nich znalazł się w niebezpieczeństwie; oczekuje na odpowiedź całą noc.
Następnego ranka do AURORY dociera informacja, że zagrożony okręt to VILNARANDA należąca do kompanii JOHNA KINGSBY’EGO. Jak się okazuje, ani taki okręt, ani kompania nie istnieją; była to machinacja PEARY'EGO, który zbliża się do aerolitu. Załoga AURORY, chcąc nadrobić stracony czas, wysyła na miejsce hydroplan z Tintinem na pokładzie. Miluś niepostrzeżenie dostaje się na pokład.
Tintin, wyskoczywszy na spadochronie, o kilka sekund wyprzedza ekspedycję PEARY’EGO i wywiesza na aerolicie sztandar Europejskiego Funduszu Badań Naukowych. AURORA ma awarię silnika i będzie mogła dopłynąć na miejsce dopiero za trzy dni. Dziennikarz postanawia przeczekać ten czas na powierzchni aerolitu, podczas gdy pilot hydroplanu wraca na statek po prowiant.
O poranku na aerolicie zaczynają dziać się dziwne rzeczy. Miluś znajduje wśród skał grzyb, który w kilka chwil wyrasta do ogromnych rozmiarów; z porzuconego wśród skał ogryzka jabłka wyrasta jabłoń, zaś pająk, który uciekł z puszki z jedzeniem poprzedniego wieczoru, wyrasta na olbrzyma. Tintin orientuje się, że są to skutki działania tajemniczego metalu. Co gorsza, aerolit zaczyna powoli pogrążać się w wodzie.
Tintin i Miluś w ostatniej chwili zostają ocaleni przez pilota hydroplanu i wracają na pokład AURORY z ocalałym kawałkiem aerolitu. Ekspedycja rusza w drogę powrotną, podczas gdy Bohlwinkel dowiaduje się z wiadomości radiowych, że służby wpadły na trop finansistów wyprawy PEARY’EGO.
Dodatkowe informacje[]
- Początkowa wersja komiksu spotkała się z kontrowersjami ze względu na przedstawienie w niej postaci Żydów, którzy cieszyli się, że ze względu na koniec świata nie będą musieli spłacać długu, oraz na antysemicki rys w postaci Bohlwinkela, który początków nosił nazwisko Blumenstein. Wedle wielu interpretatorów, komiks – stworzony w okupowanej Belgii – wyrażał nastroje antysemickie i proniemieckie. W przerysowanej wersji segment z postaciami Żydów został usunięty.
- Na jednym z obrazków pojawiają się Quick i Flupke, główni bohaterowie innego komiksu Hergé.