Tajemnica Jednorożca (film)

Przygody Tintina: Tajemnica JEDNOROŻCA to belgijsko-amerykański film pełnometrażowy z 2011 roku w reżyserii Stevena Spielberga. Film łączy w sobie wątki znane z Kraba o złotych szczypcach, Tajemnicy JEDNOROŻCA i Skarbu Szkarłatnego Rackhama.

W rolę Tintina wcielił się Jamie Bell, który również udzielił mu głosu.

Fabuła

Na pchlim targu rysownik, którym jest sam Hergé, tworzy portret Tintina, rozpoznając w nim przy okazji znanego dziennikarza. Młodzieniec dziękuje mu za obraz (ten przedstawia jego komiksową twarz) i wyrusza na poszukiwanie Milusia, który zawieruszył się w tłumie. Znajduje psa przed stoiskiem, na którym sprzedawane są przeróżne antyki, w tym model okrętu. Reporter, urzeczony jego pięknem, kupuje go na chwilę przed tym, jak pojawia się dwójka kolejnych potencjalnych nabywców: Barnaba i Iwan Iwanowicz Saharyna. Pomimo propozycji, Tintin nie zgadza się na odsprzedanie statku.

Tego samego dnia najwyższy maszt statku łamie się; Tintin nie zauważa, że wypada z niego pergamin. Postanawia natomiast dowiedzieć się czegoś więcej o JEDNOROŻCU i wybiera się do miejskiej biblioteki. Odkrywa tam, że statek został w tajemniczych okolicznościach zatopiony podczas swojego ostatniego rejsu przez pirata przewożącego niebotyczny skarb, a ród jego kapitana - Franciszka de Barilci - według legendy został przeklęty. Tej samej nocy dziennikarz orientuje się, że jego statek został skradziony. Niedługo później Barnaba rozmawia z Tintinem i przestrzega go przed poszukiwaniem skarbu, nim jednak kończy wypowiedź, zostaje postrzelony w drzwiach kamienicy na Labradorskiej 26. Tracąc przytomność, zaznacza plamami krwi litery w nagłówku gazety.

Tajniak i Jawniak, pracujący do tej pory nad plagą kradzieży kieszonkowych, rozpoczynają dochodzenie, nic jednak nie osiągają. Tintin zauważa, że zaznaczone litery składają się na słowo KARABOUDJAN, nie wie jednak, co ma to oznaczać. Tego samego dnia znajduje pergamin pod komodą i wyrusza do Księżymłyna, by tam poszukać rozwiązania zagadki. Okazuje się, że zamek należy do pana Saharyny, w którego posiadaniu znajduje się jeden z JEDNOROŻCÓW. Nestor, służący Saharyny, daje dziennikarzowi wskazówkę co do znaczenia pergaminów.

Następnego dnia Alan wraz z członkami załogi KARABOUDJANU pod władzą Saharyny porywają Tintina i zabierają go, uśpionego, na statek. Nie znajdują przy nim poszukiwanego pergaminu; zachowują dziennikarza przy życiu tylko w nadziei, żr ten wreszcie wyjawi miejsce jego ukrycia. Statek odbija od brzegu i zmierza ku Khemedowi, gdzie przechowywany jest trzeci z modeli. Tintin, z pomocą Milusia, wydostaje się z ładowni, w której był zamknięty i wkrada się do kajuty kapitana Baryłki. Ten początkowo rzuca się na niego z bronią, równie szybko jednak zaczyna opowiadać rudzielcowi, że jest trzymany na własnym okręcie jak więzień. Tintin, dowiadując się, że mężczyzna jest potomkiem kawalera Franciszka, zabiera go ze sobą w dalszą drogę.

Okazuje się, że kapitan nie zna szczegółów historii JEDNOROŻCA, mimo, że ta została mu kiedyś opowiedziana. Dziennikarz wysyła sygnał SOS z nadajnika Morse'a, przy czym znajduje zapiski dotyczące podróży do Khemedu. On i kapiran uciekają ze statku na szalupie, fingując przy tym własną śmierć; zanim Saharyna orientuje się, że z KARABOUDJANU zniknęły dwie łodzie, obaj są już daleko. Podczas podróży kapitan, zdenerwowany zaczepką reportera, przypadkiem ogłusza go uderzeniem w głowę wiosłem, po czym znajduje pod ławką butelkę alkoholu.

Tintin budzi się jakiś czas później i orientuje, że w szalupie płonie ognisko. Zanim daje radę zareagować, kapitan wrzuca w ogień obydwa wiosła; obaj próbują zgasić płomień, przy czym Baryłka polewa ognisko resztką whiskey, doprowadzając tym samym do eksplozji. Kapitan postanawia się utopić, podczas czego dziennikarz słyszy silnik samolotu. Lotnicy strzelają do rozbitków; ci cudem uchodzą z życiem i dają radę uszkodzić silnik maszyny, po czym - gdy piloci są zajęci naprawą silnika - przejąć kontrolę nad samolotem.

- Mam dobrą i złą wiadomość: mamy jedną kulę. 

- A ta dobra wiadomość?

 - Mamy jedną kulę. 

Tintin i kapitan na pustyni

Za sterami samolotu siada dziennikarz. Nie ma jednak szczęścia, ponieważ chwilę po starcie rozpętuje się burza, potem kończy się paliwo. Ostatecznie samolot rozbija się na Saharze; obaj lotnicy i kapitan wyskakują na spadochronach. Przyjaciele maszerują przez pustynię bez pożywienia i wody; wykończony Baryłka zaczyna mieć halucynacje i przypomina sobie historię okrętu. Opowiada młodzieńcowi o tym, jak Szkarłatny Rackham zmusił Franciszka do ujawnienia mu miejsca przechowywania przewożonych przezeń skarbów pod groźbą wybicia wszystkich jego ludzi. Kapitan przerywa opowieść w połowie i mdleje w ramiona reportera.

Kilka godzin później żołnierze znajdują nieprzytomnych z wycieńczenia i odwodnienia podróżników. Tintin szybko dochodzi do siebie, ale kapitan potrzebuje intensywnej dawki alkoholu, by przypomnieć sobie dalszą część historii. Opowiada o pojedynku jego przodka ze Szkarłatnym Rackhamem (niemal przy tym zabijając wszystkich w pokoju); okazuje się też, że pirat, umierając, przeklął ród Baryłków i zapowiedział Franciszkowi, że spotkają się w innym życiu.

Przyjaciele podążają śladami Saharyny i spotykają go w Wasedahu na zaplanowanym przezeń występie Bianki Castafiore. Dziennikarz przekazuje kapitanowi swój pergmin i prosi go, żeby ten opiekował się nim jak najlepiej. Podczas występu głos śpiewaczki rozbija szkło gabloty, w której przechowywany jest trzeci z modeli; tresowany sokół Iwana porywa zeń pergamin i kradnie ten należący do Tintina. Reporter rzuca się za nim w pogoń i daje radę go schwytać; potomek pirata jednak zmusza go, by wypuścił ptaka, szantażując go zabójstwem Milusia i kapitana.

Saharyna odpływa KARABOUDJANEM w sobie tylko znanym kierunku. W obliczu takich okoliczności nawet Tintin, urodzony optymista, traci nadzieję na znalezienie skarbu; kapitan jednak przekonuje go do kontynuowania poszukiwań. Dziennikarz przypomina sobie, że zna częstotliwość nadajnika KARABOUDJANU, z którego kilka dni wcześniej nadał sygnał SOS; ten trop pozwala bohaterom dopaść Saharynę w Belgii. Z pomocą Nestora oraz policjantów udaje się im pokonać złoczyńcę i odebrać mu pergaminy.

Przyjaciele odkrywają, w jaki sposób należy odczytywać współrzędne z pergaminów i padają sobie z radości w ramiona. Miejscem tym okazuje się być zamek Księżymłyn; kapitan wspomina, że mieszkała tutaj kiedyś jego rodzina, przypomina sobie też większą piwnicę, niż obecnie. Dziennikarz odkrywa zamurowane przejście do kaplicy, w której znajduje się figura św. Jana; stojący u jej stóp globus, jak się okazuje, jest miejscem ukrycia skarbu. Podczas gdy kapitan - w kapeluszu przodka - wznosi toast za odnalezione bogactwa, Tintin znajduje wewnątrz mapę prowadzącą do wraku JEDNOROŻCA, gdzie znajduje się bez porównania większa suma.

Kontynuacja

Spielberg zapowiedział, że film jest pierwszą częścią trylogii, a druga część powstaje w kooperacji z Peterem Jacksonem.

Nawiązania do komiksów

• Kot, który wskakuje przez okno do mieszkania dziennikarza, wygląda tak samo jak kot, którego w późniejszych tomach ma kapitan Baryłka.
• Rysownik, który na początku tworzy portret Tintina, to sam Herge; wśród rysowanych przez niego portretów znajdują się twarze innych bohaterów.
• Bracia Ptaszkowie pojawiają się w tłumie na pchlim targu.
• Na ścianach mieszkania widać wycinki nagłówków z gazet na temat poprzednich dochodzeń Tintina.

Ciekawostki

• Film miał premierę w Brukseli.
• Spielberg był wiele razy oskarżany o to, że splagiatował Przygody Tintina w Indianie Jonesie. Oskarżenia te były jednym z powodów, dla których powstał film.
• Hergé uważał, że Spielberg jest jedyną osobą, która może przenieść na ekran przygody jego bohatera. Przed kręceniem reżyser zamierzał spotkać się osobiście z rysownikiem, jednak nigdy do tego nie doszło.