Przygody Tintina Wiki
Screenshot 2020-08-09 TINTIN COLLECTION(5)
Na tej stronie znajdują się spoilery, które mogą odebrać sporo przyjemności z czytania.

Jesteś pewien, że chcesz tu wejść?

Lot 714 do Sydney to jedna z ostatnich części Przygód Tintina autorstwa Herge. Na podstawie komiksu powstał film animowany.


Fabuła[]

Tintin, Kapitan Baryłka, Miluś i Lakmus lecą do Sydney na kongres astronautów. Przed lądowaniem spotykają na lotnisku w Dżakarcie Szuta, który - jak się okazuje - pilotuje samolot Laszla Carreidasa kierującego się również do Sydney. Carreidas zaprasza całą trójkę do podróży z nim, na co przyjaciele - pomimo początkowego sprzeciwu - ostatecznie się zgadzają. Ekipa poznaje sekretarza milionera, stewarda Gino, drugiego pilota Colombaniego i radiowca Hansa.

Podczas lotu Tintin zaczyna mieć przeczucia, że na pokładzie dzieje się coś podejrzanego: Spalding, sekretarz, wydaje się być czymś zestresowany i zaniepokojony, a Carreidas kilka razy z rzędu wygrywa partię w statki z kapitanem. Kilka chwil później Spalding okłamuje Szuta, mówiąc, że Carreidas chce z nim porozmawiać; gdy Szut opuszcza kokpit, Spalding zastrasza pasażerów pistoletem (Tintin zamierza go zaatakować od tyłu, co się jednak nie udaje) i zamyka ich w kuchni.

Colombani i Hans, sprzymierzeni z Anglikiem, lądują na wyspie Poley-Poley Bompa, niemal rozbijając przy tym samolot. Przerażony Miluś wyrywa się Tintinowi z ramion i ucieka, podczas gdy spiskowcy każą go zabić najętym do pomocy Sondonezyjczykom; reporter wpada w szał i rzuca się na napastników, ale zostaje szybko obezwładniony. Ku zaskoczeniu całej ekipy, okazuje się, że za całą intrygą stoi uznany za martwego Rastapopulos - miliarder, jak się okazuje, sfingował własną śmierć i postanowił porwać Carreidasa, aby wyciągnąć od niego numer konta bankowego.

Przyjaciele zostają zamknięci w starym bunkrze, gdzie obecny na wyspie Alan wyjaśnia, że - kiedy tylko przestaną być potrzebni - zginą; w tym samym czasie Rastapopulos i najęty do pomocy doktor Krollspell podają Carreidasowi serum prawdy. Milioner pod wpływem preparatu zaczyna opowiadać całą historię swojego życia, zdradzając przy tym swoje kradzieże i niegodziwości, nie zahaczając jednak w najmniejszym stopniu o numer swojego konta. Rozwścieczony Rastapopulos wyzywa doktora od konowałów.

Miluś, który cudem przeżył salwę, wkrada się do bunkra i przegryza więzy Tintinowi. Ten ogłusza dwójkę pilnujących ich Sondonezyjczyków i decyduje się, razem z kapitanem, wyruszyć na poszukiwanie Carreidasa, podczas gdy reszta zostanie w bezpiecznym miejscu. Obaj przyjaciele docierają do kryjówki Rastapopulosa i słuchają, jak wściekły filmowiec rzuca się na doktora z biczem i przypadkiem nabija na strzykawkę z serum prawdy, po czym zaczyna opowiadać o wszystkich swoich grzechach i kłócić się z Carreidasem, który z nich jest gorszy. Jak się okazuje, planował on zabić wszystkich swoim rzekomych współpracowników (w tym doktora), kiedy tylko jego plan zakończy się powodzeniem.

Reporter i kapitan wdzierają się do środka, wiążą nieprzyjaciół i próbują odeskortować milionera na miejsce spotkania, ten jednak nie może przestać przechwalać się przed Rastapopulosem swoją podłością i każe zamilknąć popędzającemu go do wyjścia Tintinowi. Ostatecznie kapitan knebluje całą trójkę jeńców i przyjaciele ruszają w drogę. Po drodze Rastapopulosowi wracają zmysły; gdy Tintin i Baryłka na chwilę odwracają uwagę, ucieka i zostaje znaleziony przez Alana.

Bohaterowie decydują się zaufać Krollspellowi; rozwiązują go i od tej pory jest on ich równym wspomożycielem. Na wątpliwości kapitana co do tego, czy doktorowi można wierzyć, dziennikarz odpowiada, że ten nie ma powodu, by zaprowadzić ich w ręce swojego szefa.

Najemnicy Rastapopulosa zaczynają nagonkę na bohaterów. Tintin podczas strzelaniny zaczyna słyszeć głosy w głowie, które wskazują mu drogę do schronienia w tajemniczej jaskini. Podąża ze swoimi towarzyszami według wskazówek i znajduje wewnątrz jaskini przejście do tajemniczej świątyni. Spotykają tam mężczyznę, który przedstawia się jako Mik Ezdanitoff i opowiada im o swoich kontaktach z obcymi oraz udzielonych mu zdolnościach telepatycznych. W jaskini jest też reszta ekipy, którą Mik zaprowadził do tego miejsca. Mężczyzna wyjaśnia, że przybywa na wyspę raz lub dwa razy do roku, żeby spotkać się ze swoimi pozaziemskimi przyjaciółmi i poinformować ich o tym, jak rozwija się ziemska nauka. Mik hipnotyzuje też Carreidasa, gdy ten zaczyna się awanturować.

Rastapopulos, Alan i ich współpracownicy znajdują wejście do jaskini, ale Sondonezyjczycy odmawiają im dalszej pomocy, twierdząc, że jest to świątynia dawnych bogów. Rastapopulos, Columbini, Spalding, Alan i Hans starają się samotnie wedrzeć do świątyni. Nie widząc innego sposobu na wejście, postanawiają wysadzić w powietrze posąg blokujący wejście. Sondonezyjczycy uciekają z wyspy; mocno poturbowany przez nich Alan podkłada materiały wybuchowe pod jaskinię i wysadza wszystko w powietrze, jednocześnie uwalniając źródło lawy i przyspieszając tym samym erupcję wulkanu.

Tintin i przyjaciele uciekają z pieczary. Po wyjściu na zewnątrz Tintin orientuje się, że Lakmus został z tyłu i wchodzi z powrotem do jaskini, niemal przy tym ginąc; na wezwania Mika do powrotu odpowiada, żeby ten szedł do diabła. Wszyscy przyjaciele zostają ocaleni przez przybycie statku kosmicznego. Mik wymazuje bohaterom pamięć i transportuje ich na szalupę, na której z wyspy uciekał gang; Rastapopulos i jego pomocnicy zostają porwani przez statek kosmiczny.

Kilkanaście godzin później szalupa z nieprzytomnymi podróżnikami zostaje znaleziona na oceanie. Bohaterowie odzyskują przytomność w szpitalu, nie przypominają sobie jednak wyraźnie niczego, co działo się podczas podróży. Podczas przeprowadzanego z nimi wywiadu w telewizji Lakmus pokazuje znaleziony przez siebie przedmiot zbudowany z kobaltu, pierwiastka niewystępującego na Ziemi w stanie czystym, czemu przygląda się Serafin Lampion. Tintin, Lakmus i kapitan ruszają w dalszą drogę do Sydney.

Ciekawostki[]

  • W Australijskiej Przygodzie z serii komiksów Sprycjan i Fantazjusz bohaterowie lecą do Sydney lotem 714.
  • Design postaci dziennikarza telewizyjnego, który w ostatnich scenach prowadzi wywiad z bohaterami, oparty jest na istniejącej osobie. Jean Tauré był fanem serii, który w roku 1962 napisał do Hergé z prośbą o pojawienie się na kartach komiksu: chciał, by jego postać uścisnęła dłoń kapitanowi. Hergé zgodził się i tak fan pięć lat później pojawił się w komiksie, gdzie w rzeczy samej ściska dłoń kapitana. Niestety, Tauré nie doczekał wydania komiksu – zmarł dwa lata przez jego publikacją.
  • Nazwisko Ezdanitoff pochodzi od wyrażenia w brukselskim dialekcie iz da nie tof, oznaczającego „czyż to nie wspaniałe”.
  • Kapelusz, który nosi Carreidas, ma być marki Brosse & Clackwell. Nazwa ta to nawiązanie do istniejącej marki żywności Crosse & Blackwell.