Na tej stronie znajdują się spoilery, które mogą odebrać sporo przyjemności z czytania.
Jesteś pewien, że chcesz tu wejść? |
Nieba! Moje klejnoty!
Klejnoty Bianki Castafiore (fr. Le bijoux de Castafiore) to dwudziesty pierwszy tom serii Przygody Tintina autorstwa Hergé. Na podstawie komiksu powstał film animowany.
Fabuła[]
Tintin i kapitan spotykają w parku romską dziewczynkę i odprowadzają ją do znajdującego się w okolicy wysypiska śmieci taboru. Kapitan, zbulwersowany warunkami życia Romów i tym, że policja nie pozwoliła im osiedlić się w innej okolicy, proponuje im przenieść się na łąki w okolicy Księżymłyna.
W zamku okazuje się, że od schodów odpadł kawałek marmuru; pan Ciosek, kamieniarz, obiecuje przyjść jutro. Przyjaciele dostają list od Bianki Catasfiore, w którym diwa donosi, że przyjeżdża następnego dnia (dokładnie siedemnastego maja). Przerażony tą wiadomością kapitan postanawia wyjechać do Mediolanu; śpiewaczka wysyła telegram z przeprosinami i wiadomością, że przebywa jeszcze dzisiaj. Baryłka spada ze schodów i kończy ze zwichniętą kostką.
Bianka przyjeżdża w towarzystwie swojej pokojówki Irmy oraz pianisty Igora Wagnera; przywozi kapitanowi w prezencie gadającą papugę imieniem Koko. Okazuje się, że ma ze sobą również bezcenne klejnoty, do których jest zresztą wyjątkowo przywiązana. Już pierwszej nocy śpiewaczka wprowadza w zamku zamieszanie, pewna, że usłyszała duchy na strychu. Tintin przeszukuje następnego dnia okolicę wokół zamku i znajduje pod oknem ślady pozostawione przez Wagnera.
Lakmus, oczarowany kobietą, hoduje nową odmianę białych róż, którym planuje nadać imię Bianki (Bianca po włosku znaczy tyle co biała). Śpiewaczka zamawia fortepian i dzień w dzień ćwiczy wokalizy, co niemal doprowadza kapitana do obłędu; mężczyzna prosi przyjaciela, by ten kupił mu wózek inwalidzki. Do zamku w poszukiwaniu sensacji wokół Bianki przybywają wścibscy reporterzy z Paris Flash i kilkoro niemile widzianych paparazzi; kobieta udziela wywiadu gazecie, dziennikarze brukowca wypytują natomiast profesora na temat ploteczek dotyczących planów martymonialnych Bianki. Złocone nożyczki Irmy znikają; znajduje je jedna z Romek.
Kilka dni później Serafin Lampion dzwoni do Baryłki z niezrozumiałymi dlań gratulacjami; kapitan Chester również wyraża swoje uznanie przez telegram. Kapitan nic nie rozumie i określa Lampiona mianem pajaca. Wyjaśnienie wszystkiego znajduje się w Paris Flash, gdzie znajduje się artykuł zapowiadający... ślub Bianki i kapitana. Do zamku nie przestają pisać znajomi z bliska i daleka, pojawia się również miejscowa kapela, która wpada w dużo lepszy nastrój po zaproponowanych przez Biankę kilku kieliszkach szampana.
Pan Ciosek nadal się nie pojawia, zamiast tego do zamku przyjeżdża telewizja z zamiarem przeprowadzenia wywiadu ze śpiewaczką. Podczas filmowania dużo się dzieje: Lakmus wprowadza rwetes na planie, kapitan wpuszcza na salę papugę, na koniec strzelają bezpieczniki. Tintin rzuca się w pogoń za kimś, kto ucieka z Księżymłyna, ale nawet z pomocą Milusia nie udaje się mu go odnaleźć; tymczasem diwa wszczyna alarm, jej klejnoty zniknęły bowiem z szafki.
Do Księżymłyna przybywają siły policyjne w składzie błyskotliwych detektywów Tajniaka i Jawniaka, którzy - jak się okazuje - zostali wyznaczeni do ochrony śpiewaczki oraz jej skarbów podczas jej pobytu w Księżymłynie. Zanim dochodzenie wykazuje, kto jest odpowiedzialny za kradzież, okazuje się, że klejnoty znajdowały się pod poduszką; obrażeni policjanci wracają na komisariat. Okazuje się, że żaden z filmowców nie zna tajemniczego uciekiniera. Kilka dni później okazuje się, że był to papparazi z gazety Tempo di Roma, który to publikuje artykuł o Biance, zatytułowany Diwa i papuga. Biankę doprowadza to do szewskiej pasji, jest bowiem w konflikcie z redakcją tegoż magazynu.
Jakiś czas później szmaragd, najpiękniejszy klejnot wśród skarbów śpiewaczki, znika, chwilę później ktoś spada ze schodów. Siły policyjne (w tym samym składzie, co poprzednio), nie popisują się ani subtelnością, ani dociekliwością w śledztwie - początkowo oskarżają Nestora i Irmę o kradzież, po czym wdają się w bójkę z tą ostatnią. Ostatecznie za winnych uznają Romów, którzy opuścili łąki poprzedniej nocy; reporter uznaje to za krzywdzące, nie potrafi jednak znaleźć dowodów świadczących na ich korzyść.
Lakmus konstruuje urządzenie pozwalające na odbiór czarno-białej telewizji w kolorze. Pierwsza próba nie jest co prawda sukcesem, jednak Tryfon nadal jest optymistycznie nastawiony do przyszłości swego wynalazku. Przy tej okazji dowiadujemy się też, że policja znalazła przy jednej z Romek zgubione przez Irmę nożyczki.
Tintin przypadkiem odkrywa, że Igor Wagner codziennie wymyka się z zamku, pozostawiając w sali włączony magnetofon z nagraniem gam; okazuje się, że pianista gra na wyścigach i że to on spadł ze schodów w dniu zniknięcia klejnotu, gdy zbiegał z poddasza, gdzie poszukiwał śladów "ducha", którego tak bała się śpiewaczka. Duch na strychu okazuje się być przylatującym tutaj puszczykiem; jedyną kwestią do wyjaśnienia jest zaginięcie szmaragdu.
Ku radości kapitana, lekarz zdejmuje mu gips, a Bianka wyjeżdża z zamku, prosząc przyjaciół o kontakt, jeżeli znajdą klejnot. Lakmus wykorzystuje okazję, by wręczyć kobiecie bukiet róż; ta całuje go na pożegnanie w policzek. Kilka dni później reporter czyta o ostatnim występie Bianki w operze La Gazza Ladra, co oznacza dosłownie sroka złodziejka. To podsuwa mu myśl, że w okolicy Księżymłyna również znajduje się gniazdo sroki, która to skradła klejnot i upuściła złocone nożyczki. Przy pomocy sprzętu pożyczonego od lokalnego drzewołaza, Emila Dzięciołka, wspina się na drzewo i faktycznie w gnieździe znajduje skradziony szmaragd. Tajniak i Jawniak dają popis swojej spostrzegawczości, upuszczając klejnot w trawę - na szczęście udaje się im go szybko odnaleźć. Lakmus wyjeżdża do Mediolanu, by tam zaprezentować swój Supercolor - Trifosonic, obiecuje też zaprosić ponownie Biankę do Księżymłyna.
Pan Ciosek wreszcie przyjeżdża i naprawia stopień; tego samego dnia kapitan poślizguje się na nim i niszczy doszczętnie świeżo położony marmur.
Ciekawostki[]
- W tej części zostało zasugerowane, że Tintin zna język włoski (lub przynajmniej nazwę opery).
- Jest to najbardziej "domowa" ze wszystkich części.
- To pierwszy tom, w którym pojawia się oficjalny wątek romantyczny.
- W części tej został też wspomniany Czang, który przysyła bohaterom list z Londynu.