Kapitan Baryłka

Wynocha, bando Zapoteków! Patagończycy! Janczarzy tureccy! Handlarze dywanów! Sparszywiali popaprańcy! 

~ Kapitan, Świątynia Słońca

Archibald Baryłka
Imię	Archibald
Zawód	Kapitan Szlachcic
Przyjaciele	Tintin Lakmus Miluś Tajniak i Jawniak Szut
Krewni	Kawaler de Barilca Nienazwana matka
Wrogowie	Allan Rastapopulos

Kapitan Archibald Baryłka - jeden z głównych bohaterów serii i najblizszy przyjaciel Tintina (poza Milusiem ). Znany jest ze swojego alkoholizmu i upodobania do używania wyzwisk z nadzwyczaj barwnej i bogatej galerii. W całej serii używa ponad 500 różnych wykrzykników.

Wygląd

Kapitan ma desing kontrastujący z desingiem Tintina; nie tylko wyglądają zupełnie inaczej, ale i ten jest dalece bardziej skomplikowany.

Baryłka jest osobą postawną, wysoką i silną. Ma czarne włosy, imponującą brodę i zmarszczki mimiczne na twarzy; jego oczy są rysowane jako dwie obręcze. Wyraźnie widać, że jest też sporo grubszy od dziennikarza. Zazwyczaj jest widziany w czarnej kurtce, granatowej bluzie z kotwicą, czarnych spodniach, skórzanych butach i słynnej marynarskiej czapce.

Osobowość

Mężczyzna jest gwałtowny, ekspresywny i emocjonalny, co przejawia się w częstym używaniu niecodziennych wyzwisk. Poznajemy go jako całkowicie uzależnionego od alkoholu i bezwolnego przeciwko zapędom swojego niecnego bosmana Alana; w trakcie serii staje się jednak niezależny, silny psychicznie i oddany swoim przyjaciołom do tego stopnia, że w Tintinie w Tybecie jest gotowy w pełni poświęcić dla reportera życie. Ma silne poczucie własnej wartości i sprawiedliwości, w odróżnieniu od Tintina wyznaje też zasadę oko za oko, ząb za ząb. Nie jest też skłonny do ufności w dobre intencje innych (jakkolwiek w Tintinie i Picarosach jest przekonany o szlachetności generała Tapioki). Zasadniczo, do wielu spraw podchodzi bardzo pesymistycznie (na przykład z góry stwierdzając, że wyprawa na Księżyc skończy się katastrofą) i przeważnie narzeka na niemal wszystko, w tym niebezpieczne zachowania dziennikarza i ekstrawaganckie wynalazki Tryfona - jednocześnie jednak w licznych sytuacjach okazuje się być gotów do spojrzenia na świat bardziej optymistycznie, niż pozostali bohaterowie.

Często zdarza się, że jego przepowiednie mają odzwierciedlenie w rzeczywistości: na przykład w Spacerze po Księżycu radzi, by zostawić Wolffa i Jorgena na pewną śmierć w zemście za ich czyny, a gdy dziennikarz się mu sprzeciwia, to wspomina, że Tintin jeszcze pożałuje tej decyzji - ostatecznie, i pułkownik, i profesor giną, wcześniej próbując zamordować bohaterów.

Kapitan ma nieprawdopodobnego pecha; jeżeli cokolwiek może się nie udać, to on jest tego ofiarą.

Czy pan to robi specjalnie? Ilekroć istnieje możliwość ćwiknięcia kozła lub rozbicia sobie czerepu, pan natychmiast z niej korzysta!

~ Lakmus, Kierunek Księżyc 

Relacje

Tintin

Tintin i Baryłka poznali się w Krabie o złotych szczypcach, gdzie kapitan był uzależniony od alkoholu i zupełnie zależny od Alana; szybko nawiązali silną relację, głównie dlatego, że reporter poinformował go o odbywającym się na jego statku przemycie opium i zaoferował mu pomoc. W dalszych częściach wielokrotnie widzimy, że Tintin jest jedną z nielicznych - jeżeli nie jedyną - osobą, która potrafi powstrzymać niekiedy zbyt gwałtownego i emocjonalnego mężczyznę, a sam kapitan praktycznie nigdy nie traci do reportera cierpliwości. Ta dwójka dzieli relację ojciec-syn: kapitan niekiedy zwraca się do chłopaka per mój mały lub synku, wypomina mu jego lekkomyślność i opiekuńczo go traktuje. Obydwaj mężczyźni ufają sobie bezwarunkowo i, jak widzimy to w Tintinie w Tybecie, są gotowi poświęcić za siebie nawzajem życie.

W kanonie Yvessa Rodgiera

Bianka Catasfiore

Podczas gdy śpiewaczka uznaje się za dobrą przyjaciółkę kapitana, ten nie cierpi zarówno jej, jak i jej śpiewu. W części Klejnoty Bianki Catasfiore Baryłka - w panice - planuje wyjechać, gdy artystka przyjeżdża do Księżymłyna, jest też wściekły po otrzymaniu wiadomości, że Paris Flash zeswatał ich dwójkę, po czym tańczy z radości, gdy diwa opuszcza Belgię. Wybiera się jednak w poszukiwaniu jej i policjantów do Ameryki Południowej.

Lakmus

Jakkolwiek w Skarbie Szkarłatnego Rackhama Baryłka niemal oszalał przez profesora, potem wprowadzili się do jednego domu i zostali bliskimi przyjaciółmi. Kapitan nadal niekiedy traci cierpliwość do Lakmusa i nazywa go wariatem, jednocześnie będąc gotowym do stanięcia w jego obronie, ilekroć ktoś go obraża lub krzywdzi. O ile kapitan nie przepada za jego inwencją twórczą i nie ufa większości z jego wynalazków, to szanuje go i jest gotowy do dużych poświęceń w jego imieniu. W Siedmiu Kryształowych Kulach kapitan niemal wpada w depresję, gdy profesor znika.

Serafin Lampion

Serafin zdaje się nie zauważać, że kapitan go nie znosi. Traktuje wszystkie wyzwiska, jakie ten do niego kieruje, jako zwyczajne przyjacielskie zaczepki. Sam Baryłka nazywa Lampiona pajacem i denerwuje się za każdym razem, gdy na niego wpada.

Tajniak i Jawniak

Kapitan nie uważa policjantów za szczególnie kompetentnych i często daje temu wyraz, nazywając ich popaprańcami lub głąbami. W Spacerze po Księżycu twierdzi, że obaj świetnie nadaliby się do cyrku Hipparcha i uważa, że nie powinni wtrącać się do przesłuchania Wolffa i Jorgena.

To POWAŻNE przesłuchanie, wy analokuty! Inaczej mówiąc, nie wtrącajcie się!

Wpada w furię, gdy oskarżają go o morderstwo, ostatecznie jednak godzi się z policjantami, gdy ci go przepraszają. W Świątyni Słońca dzwoni do nich, gdy lokalna policja nie chce zająć się porwaniem. Wybiera się w ich poszukiwaniu do Ameryki Południowej

Alan

Bosman przez długi czas manipulował dowolnie kapitanem i miał w rzeczywistości wszelką władzę na przemycającym opium KARABOUDJANIE, czego sam Baryłka był nieświadomy. Przez długi czas kapitan uważał Alana za swojego przyjaciela; po Krabie o złotych szczypcach, gdy dowiedział się o prawdziwej naturze Thompsona, jego nastawienie doń zmieniło się zupełnie. Od tej pory uznaje go za wroga, jeszcze bardziej nienawidzi go od Koksu w ładowni. W Locie 714 do Sydney próbuje strzelić do bosmana, gdy ten mierzy do Tintina.

Dziedzictwo

Kapitan jest potomkiem kawalera Franciszka de Barilca, kapitana statku JEDNOROŻEC; od części Skarb Szkarłatnego Rackhama mieszka w jego zamku, Księżymłynie.

Ciekawostki

• Istnieją listy alfabetyczne wszystkich jego wyzwisk i wykrzykników.
• Najczęściej używa wykrzyknika Do stu tysięcy miliardów par zaśmierdłych rekinów!
• Jego nazwisko, Haddock, pochodzi od angielskiej nazwy ryby - plamiaka. Może to być wskazówka co do brytyjskiego pochodzenia kapitana.
• Hergé kiedyś otrzymał list od ojca chłopca cierpiącego na odmę oskrzelową, która to nazwa została użyta jako wyzwisko kapitana. Autor przeprosił fana i zmienił treść wyzwiska. Później okazało się, że list był dowcipem ze strony jednego z przyjaciół i współpracowników Remiego.
• Kapitan czasami zwraca się do Tintina per mon garçon, co Marek Puszczewicz przetłumaczył na synku; dosłownie oznacza to mój chłopcze, tak jest też w przekładzie Daniela Wyszogrodzkiego. Niekiedy mówi do niego też mon petit, co oznacza po prostu mój mały.
• Jest bardzo przywiązany do swojej czapki.
• Jego imię poznajemy dopiero w przedostatnim tomie. Sam kapitan uważa je za głupie.
• Nie cierpi SaniColi.
• Od czasu Tintina i Picarosów nie jest w stanie przełknąć alkoholu, co przyjmuje bardzo źle.
• W Krabie o złotych szczypcach obiecuje reporterowi, że nie będzie już nigdy pił; obietnicę łamie kilka chwil później.
• W Świątyni Słońca próbuje przeskoczyć bez rozbiegu nad długim stołem, czym wzbudza podziw Milusia.
• Jest bardzo podobny do swojego przodka zarówno z wyglądu, jak i z charakteru.
• Niektórzy fani spekulują, że jest biologicznym ojcem Tintina. Jako że brak jest jakichkolwiek informacji na temat więzi rodzinnych obydwu postaci, teorii tej nie można ani potwierdzić, ani obalić.
• Pomimo, że nie znosi śpiewu Bianki, niekiedy ją udaje. Jego głos jest wówczas porównywany do syreny alarmowej lub gromu.
• On i Tintin powstali na zasadzie kontrastujących ze sobą osobowości i wyglądów.
• W Klejnotach Bianki Castafiore zmienia fryzurę i ubiór według rady śpiewaczki; kiedy tylko diwa wyjeżdża z zamku, natychmiast powraca do dawnego stylu.
• Ma kota, z którym Miluś jest w stałym konflikcie.

Występy

• Krab o złotych szczypcach (debiut)
• Tajemnicza gwiazda
• Tajemnica ,,Jednorożca"
• Skarb Szkarłatnego Rackhama
• Siedem kryształowych kul
• Świątynia Słońca 
•  Tintin w krainie czarnego złota
• Kierunek Księżyc
• Spacer po Księżycu
• Afera Lakmusa
• Koks w ładowni
• Tintin w Tybecie 
• Klejnoty Bianki Castafiore
• Lot 714 do Sydney
• Tintin i Picarosi
• Tintin i Alph-Art

Filmy

• Tajemnica ,,Jednorożca" (film)
• Jezioro rekinów